Απάντηση Δρ. Κολιάκου σε δημοσιεύματα της δημόσιας τράπεζας φύλαξης βλαστοκυττάρων του Νοσοκομείου Παπανικολάου

Αγαπητοί γονείς,
Αποφασίσαμε για τις ανακοινώσεις που με κάθε ευκαιρία εκδίδει η δημόσια τράπεζα φύλαξης βλαστοκυττάρων του Νοσοκομείου Παπανικολάου, να παίρνει την ανάλογη απάντηση, σε ότι αφορά τις επιστημονικές ανακρίβειες που διατυπώνονται. Οι γονείς στην Ελλάδα δικαιούνται επί τέλους να έχουν αντικειμενική, υπεύθυνη, ανιδιοτελή και επιστημονική ενημέρωση και την παροχή ποιοτικών υπηρεσιών είτε αυτές προέρχονται από τον ιδιωτικό είτε από τον δημόσιο τομέα. Οι πομπώδεις εκφράσεις, η μη χρήση επιστημονικού λόγου και οι συχνές δημόσιες εμφανίσεις δεν συνοδεύονται συνήθως από ποιοτική παροχή υπηρεσιών.
Με αυτό το επίπεδο ενημέρωσης που έχουν οι Έλληνες πολίτες σήμερα σαφώς και δεν θα προτιμούν να είναι δότες μυελού, αλλά σε λίγο ούτε και αίματος του πλακούντα.
Κατά την άποψή της κ Σακελάρη, νέας εκπροσώπου της Δημόσιας τράπεζας του Νοσοκομείου Παπανικολάου, εάν όλες οι μεταμοσχεύσεις ήταν αλλογενείς, τότε το 30% των ασθενών θα έβρισκε συμβατό μόσχευμα μέσα από την οικογένεια, το 30% των ασθενών δεν θα έβρισκε ποτέ μόσχευμα από μια δεξαμενή 15 εκατομμυρίων δοτών και το 50% των μεταμοσχευθέντων θα πεθάνει λόγω επιπλοκών της μεταμόσχευσης, ποιά είναι τελικά η απήχηση της δημόσιας τράπεζας στο κοινωνικό σύνολο, στο 20%? Επειδή όμως το 65-70% των μεταμοσχεύσεων παγκόσμια είναι αυτόλογες, από το υπόλοιπο 35%, το 10,5% θα βρει μόσχευμα μέσα από την οικογένεια, το υπόλοιπο 10,5% δεν θα βρει ποτέ μόσχευμα και από το υπόλοιπο ποσοστό το 5% των ασθενών θα πεθάνουν λόγω επιπλοκών, τότε η πραγματική απήχηση της δημόσιας φύλαξης προς την κοινωνία είναι στο 5%. Για δεύτερη φορά αποδεικνύεται οτι η οικογενειακή φύλαξη είναι ποιό χρήσιμη στον τελικό αποδέκτη που είναι ο ασθενής. Η κ εκπρόσωπος δεν έκανε καλά και την πρόσθεση και ανέφερε οτι 20 ιδιωτικές τράπεζες δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα. Θα πρέπει την επόμενη φορά να είναι πιο ακριβής στη μέτρησή της και να σταματήσει πλέον η κατ’ επανάληψη σκόπιμη ανακρίβεια. Ολόκληρη η Αγγλία, μια χώρα 60.000.0000 ανθρώπων έχει δύο δημόσιες τράπεζες και η Ελλάδα μια χώρα των 11.000.000 ανθρώπων έχει επίσης δύο δημόσιες τράπεζες.
Κατά την άποψή της κ Σακελάρη οι ιδιωτικές τράπεζες της δημιούργησαν το πρόβλημα και δεν πήρε η τράπεζά της τα δείγματα τα οποία υπολόγιζε. Έτσι λοιπόν παρακάτω αναφέρει οτι από τα δημόσια νοσοκομεία πήρε μόνο το 14,7% των όλων δειγμάτων της και το 85,4% το πήρε από τις ιδιωτικές κλινικές. Άρα λοιπόν πάλι ο ιδιωτικός τομέας δούλεψε για αυτήν. Η πηγή λήψης βλαστοκυττάρων των δημοσίων τραπεζών, ανά τον κόσμο, είναι τα δημόσια νοσοκομεία. Εδώ λοιπόν και σε αυτό πρωτοτυπούμε. Στην Ελλάδα κατ’ έτος γίνονται 100.000 γεννήσεις, ας φροντίσει λοιπόν η δημόσια τράπεζα να δουλέψει πραγματικά στον φυσικό της χώρο, που είναι τα δημόσια νοσοκομεία, για να πάρει δίκαια και έντιμα τα δείγματα που της ανήκουν και ας μη στηρίζεται στην ενημέρωση που κάνουν οι ιδιωτικές τράπεζες στους γονείς για τις χρήσεις των βλαστοκυττάρων. Διότι κάποια στιγμή οι γονείς θα ξυπνήσουν, όταν θα εμφανιστεί το πρώτο κρούσμα και η οικογένεια χρειαστεί βλαστοκύτταρα, και τότε θα τους ζητήσουν το λόγο για την κατευθυνόμενη ενημέρωση.
Ήδη τα συμπεράσματα από το διεθνές συνέδριο για τα βλαστοκύτταρα του πλακούντα που έγινε στη Μασσαλία πριν από 10 ημέρες, έλεγαν τα αντίθετα από αυτά που οι αιματολόγοι του Παπανικολάου, μεταξύ αυτών και η κ Σακελάρη ισχυρίζονται στην ενημέρωση προς τους γονείς, αν και παρακολούθησαν το συνέδριο. Επίσης θα πρέπει να ενημερώσουν τους γονείς οτι όταν έρθει η ώρα οι γονείς να ζητήσουν ένα μόσχευμα, προφανώς όχι για καλό σκοπό, τότε θα τους ζητήσουν έως και 30000 ευρώ που αποτελούν το κόστος της αγοράς από δημόσια τράπεζα νόμιμα και επίσημα. Να τους βεβαιώσουν ενυπόγραφα σήμερα οτι το κόστος θα το καλύψει το ασφαλιστικό τους ταμείο. Διότι μέχρι πριν από λίγο καιρό κάτι τέτοιο δεν ίσχυε.
Επίσης θα πρέπει να μάθει η κ Σακελλάρη οτι η πιθανότητα του 1/100.000 που αναφέρει στην ανακοίνωσή της σχετίζεται με τη συχνότητα ανεύρεσης δύο ανθρώπων απόλυτα ιστοσυμβατών μεταξύ τους, ως προς τα αντιγόνα του μείζονος συστήματος ιστοσυμβατότητας και όχι η πιθανότητα να χρησιμοποιηθεί ένα δείγμα από τον ιδιωτικό τομέα. Πρακτικά αυτό σημαίνει οτι ένας άνθρωπος ανά 100.000 έχει κατά τύχη τον ίδιο τύπο ιστοσυμβατότητας και μπορεί με ασφάλεια να πάρει τα βλαστοκύτταρά του.
Η πιθανότητα ένα παιδί να αναπτύξει καρκίνο μέχρι την ηλικία των 20ετών είναι 2/1000 και η πιθανότητα να χρειαστεί μεταμόσχευση είναι 1/2000, χωρίς στη συχνότητα αυτή να περιλαμβάνονται οι νεώτερες χρήσεις των βλαστοκυττάρων. Η πιθανότητα να χρησιμοποιήσει κάποιος τα δικά του βλαστοκύτταρα μόνο για κακοήθεις παθήσεις είναι 5/1000 μέχρι την ηλικία των 40 ετών και 23/1000 μέχρι την ηλικία των 70 ετών. Πώς κατέληξε στα αναφερόμενα συμπεράσματα η κ Σακελλάρη, οτι η πιθανότητα κάποιος να χρειαστεί τα βλαστοκύτταρα από την ιδιωτική τράπεζα είναι 1/100.000; Προφανώς έχει πολύ δρόμο μπροστά της ακόμα, ως καινούρια εκπρόσωπος. Αυτά είναι στοιχειώδη πράγματα που αφορούν την ειδικότητά της και δεν πρέπει σκόπιμα να τα αποσιωπά.
Η Αγγλία διαθέτει δύο δημόσιες και πολλές ιδιωτικές τράπεζες και υπολόγισε οτι για τον πληθυσμό της χρειάζονται 50.000 δείγματα, για να μπορεί το 80% των ασθενών της να βρίσκει ένα αρκετά ιστοσυμβατό μόσχευμα, εάν στηριχτεί μόνο στην αλλογενή μεταμόσχευση. Υπολογίζει δε το κόστος μονάδας από 920 έως και 1360 ευρώ, που θεωρείται το ακριβότερο, κατάλληλο για τη θεραπεία ασθενούς βάρους 64 κιλών. Το αντίστοιχο κόστος για τη δημόσια τράπεζα του Παπανικολάου ανέρχεται στα 2352 ευρώ και η τιμή πώλησης εντός Ελλάδας 6919 ευρώ.
Η Γαλλία είναι η χώρα του μοναδικού και του παραδόξου, σε ότι αφορά τα βλαστοκύτταρα. Ανακήρυξε τα βλαστοκύτταρα της οικογένειας ως εθνικό πόρο για να τα διαχειρίζεται το ίδιο το κράτος και όχι οι γονείς και έτσι επιτρέπει μόνο τη λειτουργία δημοσίων τραπεζών. Σήμερα λοιπόν η Γαλλία με 300.000 γεννήσεις το χρόνο και αποκλειστική διαχείριση των βλαστοκυττάρων από το δημόσιο, εισάγει από το εξωτερικό περισσότερα από τα μισά μοσχεύματα από αυτά που της χρειάζονται και διατηρεί τράπεζα 5000 δημοσίων δειγμάτων. Ο αριθμός αυτός είναι κατά πολύ χαμηλότερος από αυτόν που είχε προβλέψει αρχικά. Αν αυτού όμως αποτελεί τη σημαντικότερη χώρα εξαγωγής ομφαλοπλακουντιακών μοσχευμάτων, προτιμώντας να εξάγει το 40% των δικών της και να εισάγει για τις ανάγκες της το 65%. Το κόστος επεξεργασίας, φύλαξης και διακίνησης του μοσχεύματος για τη Γαλλική τράπεζα είναι 2100 ευρώ, ενώ η αγορά από το εξωτερικό κοστίζει 18000 ευρώ. Έτσι σε μια πενταετία η Γαλλία θα μπορούσε να εξοικονομήσει 4.2 εκατομμύρια ευρώ, αξιοποιώντας την αποκλειστικότητα των βλαστοκυττάρων που έχει δωρίσει στον εαυτό της.
Η κ Σακελάρη μετά την παρακολούθηση του συνεδρίου θα έπρεπε να εναρμονιστεί με τα καινούρια δεδομένα και την τάση που υπάρχει στη διεθνή οικογένεια των Αιματολόγων, οι οποίοι βλέποντας τα θεραπευτικά δεδομένα που οι ίδιοι δημιουργούν και αναπτύσσουν, ιδρύουν και προωθούν παράλληλα με τις δημόσιες και ιδιωτικές τράπεζες, αποκλειστικά για τις ανάγκες της οικογένειας.
Προσωπικά υποστηρίζω και ενισχύω τη φύλαξη προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, η οποία αποτελεί επιλογή των γονέων, μετά από αντικειμενική και επιστημονική ενημέρωση, αλλά είμαι κατά των εκπροσώπων της δημόσιας τράπεζας, οι οποίοι μέχρι σήμερα έχουν δείξει πολύ χαμηλό επίπεδο υπηρεσιών και ενημέρωσης των γονέων, πάντα καλυπτόμενοι από την ασφάλεια των δημοσίων αξιωμάτων που απολαμβάνουν εδώ και πολλά χρόνια. Θα είναι πιο πειστικοί εάν δουλέψουν σεμνά και ταπεινά και δείξουν ένα αξιόλογο έργο προς τους γονείς, οι οποίοι τους χάρισαν πάνω από 1000 δείγματα και τους περιμένουν στο πλευρό τους όταν θα έχουν την ανάγκη τους.

Με εκτίμηση
Κ Κολιάκου, Αναπληρώτρια καθηγήτρια Ιατρικής
Επιστημονική Διευθύντρια της Biohellenika


ΑΡΧΙΚΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:
http://lamiareport.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=17971&Itemid=4