Stem cell voice box transplant trials could begin in 2013 in UK

Speaking at the UK National Stem Cell Network annual science meeting  in York (30 March), Professor Martin Birchall announced that the first clinical trials for stem cell voice transplants will begin in 2013, thanks to a million pounds provided by the Medical Research Council (MRC). This revolutionary new kind of transplant treatment could change the lives of to 1300 patients a year in the UK who suffer serious problems with breathing, speaking and swallowing.

Loss of a working larynx (voice box) not only affects speech, swallowing, breathing, but also smell, taste, coughing, lifting and kissing, affecting thousands of people in the UK. Having carried out the world’s first stem cell transplant of a windpipe in 2008, Professor Birchall will be heading up a team to formally assess whether a similar approach can be used to repair problems in a voice box.

This research opens up new possibilities for patients receiving other kinds of transplants as well. One of the main problems currently facing those in need of donor organs is that they will need to take drugs for the rest of their lives as a result of the transplant. This new project, known as RegenVOX proposes that by using stem cells, this method could potentially help restore the patient’s own immune system and reduce the need for immuno-suppresant drugs.

Professor Martin Birchall at UCL says:

“We have assembled a large multi-disciplinary team of scientists, surgeons, nanotechnologists and bioengineers, all leading experts in their fields to create the RegenVOX project. We’re very grateful to the MRC for the support for this team to perform the necessary experimental and preparatory, including regulatory, work required to make laryngeal replacements available for patients. Without this funding, trials could quite easily have been delayed by another three to five years.”

Dr Rob Buckle, Head of Regenerative Medicine at the Medical Research Council says:

“This investment by the MRC is part of our long-standing commitment to turning the potential offered by stem cells into real treatments that can change the lives of patients. Regenerative medicine is a key priority for the MRC and Professor Birchall’s project could have a huge impact on how transplants are carried out in the future."

Source:    Medical Research Council,  http://www.mrc.ac.uk/

Read more »

Νεα κλινική μελέτη για τη θεραπεία της εγκεφαλικής παράλυσης.

Στις 2/4/2011 ανακοινώθηκε στην Αυστραλία, στα νέα του theage.com.au από την Kate Ηagan οτι θα ξεκινήσει κλινική μελέτη στην οποία θα χορηγείται σε αυτόλογη χρήση το αίμα  του ομφαλίου λώρου  για τη θεραπεία της εγκεφαλικής παράλυσης.

Σε παιδιά με εγκεφαλική παράλυση, στην Αυστραλία, θα παρασχεθεί μια πρωτοποριακή θεραπεία με το δικό τους ομφαλοπλακουντιακό αίμα και θα εξαχθούν μερικά από τα πρώτα στοιχεία παγκοσμίως για την αποτελεσματικότητά του στην  επιδιόρθωση κατεστραμμένων ιστών του εγκεφάλου.

Η μελέτη αυτή θα γίνει στο Πανεπιστήμιο Monash της Μελβούρνης και  θα προσφέρει  θεραπεία σε 20 παιδιά τα οποία πάσχουν από εγκεφαλική παράλυση και έχουν κρυοσυντηρήσει το ομφαλοπλακουντιακό τους αίμα.

Η καθηγήτρια Joanne Κurtzberg, του Πανεπιστημίου Duke της Βόρειας Καρολίνας, έχει χορηγήσει το αίμα του ομφάλιου λώρου σε περίπου 250 παιδιά με εγκεφαλική παράλυση κατά τη διάρκεια των πέντε τελευταίων ετών, έχει ανακοινώσει κατ επανάληψη σε διεθνή συνέδρια την ασφάλεια της χορήγησης των βλαστοκυττάρων, αλλά δεν έχει ακόμα δημοσιεύσει επιστημονικά δεδομένα σχετικά με την αποτελεσματικότητα της χορήγησης. Χορήγηση βλαστοκυττάρων σε πειραματόζωα στα οποία προκλήθηκαν βλάβες ανάλογες της εγκεφαλικής παράλυσης έδειξε αποκατάσταση της κινητικότητας σε σημαντικό  βαθμό.

Οι γονείς Stephen και Gabrielle Archer από το Brisbane της Αυστραλίας ταξίδεψαν στις ΗΠΑ με κόστος  40.000 δολάρια για να χορηγηθεί η θεραπεία στον 5χρονο γιο τους Zac,  ο οποίος εμφάνισε εγκεφαλική παράλυση και επιληψία αφού  υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο σε ηλικία τεσσάρων μηνών.

Αφού του χορηγήθηκε το αίμα του ομφάλιου λώρου πριν από τέσσερις μήνες, οι Αrchers αναφέρουν ότι η κινητικότητα της δεξιάς πλευράς του Zac βελτιώνεται και οι  εστιακές επιληπτικές κρίσεις  έχουν μειωθεί σε περίπου 20  την ημέρα, από 100 που ήταν προηγουμένως.

Το αίμα που απομένει στον ομφάλιο λώρο και τον πλακούντα του νεογνού  μετά τον τοκετό είναι πλούσιο σε βλαστικά κύτταρα, τα οποία είναι ικανά να μετατραπούν σε άλλους τύπους κυττάρων μέσα στον οργανισμό. O διευθυντής μαιευτικής  της Southern Health, καθηγητής Euan Wallace, δήλωσε ότι μελέτες σε πειραματόζωα δείχνουν ότι τα βλαστικά κύτταρα του αίματος του ομφάλιου λώρου  μπορούν να επιδιορθώσουν ή να βοηθήσουν την επιδιόρθωση των βλαβών του εγκεφάλου.

Μία θεωρία υποστηρίζει ότι τα βλαστικά κύτταρα εισχωρούν στις τραυματισμένες περιοχές του εγκεφάλου και «στρατολογούν» κύτταρα του για την επιδιόρθωση της βλάβης του, όμως ο ακριβής μηχανισμός παραμένει άγνωστος.

Ο καθηγητής ανέφερε επίσης ότι στα πλαίσια της κλινικής μελέτης, που αναμένεται να ξεκινήσει φέτος, θα προσφερθεί η θεραπεία σε όλα τα παιδιά που θα συμμετέχουν. « Είναι μια ελαφρώς ασυνήθιστη μορφή μελέτης- σε όλα τα παιδιά θα χορηγηθεί το αίμα και θα γίνει μια πλήρης νευρολογική εκτίμηση, στη συνέχεια με τυχαία επιλογή  σε κάποια θα γίνει αμέσως δεύτερη χορήγηση, ενώ σε άλλα τρεις μήνες πριν την επανεκτίμηση.» σημείωσε  ο καθηγητής Euan Wallace.   

«Με αυτό τον τρόπο δεν στερούμε τη θεραπεία από κανένα παιδί, αλλά έχουμε και έναν πυρήνα παιδιών από τα οποία μπορούμε να συμπεράνουμε αν τα κύτταρα ανταποκρίνονται ή όχι.»

Το αίμα του ομφαλίου λώρου χρησιμοποιείται για την θεραπεία ασθενειών του αίματος συμπεριλαμβανομένης και της λευχαιμίας. Το ομφαλοπλακουντιακό αίμα επίσης δείχνει να έχει σημαντικές χρήσεις στο εξελισσόμενο πεδίο της αναγεννητικής ιατρικής στην επιδιόρθωση  τραυματισμένων ή προσβεβλημένων ιστών.

Τα παιδιά που θα συμμετέχουν στην μελέτη θα πρέπει να ζητήσουν και να πάρουν πίσω το αίμα του ομφαλίου λώρου από την δημόσια τράπεζα όπου το έχουν δωρίσει, όταν αυτό είναι δυνατό, η από ιδιωτικές τράπεζες που τα φυλάσσουν για αποκλειστικά δική τους  χρήση.

Ο ιατρικός διευθυντής της ιδιωτικής τράπεζας φύλαξης του αίματος του ομφαλίου λώρου Cell Care, αναπληρωτής καθηγητής Mark Kirkland, δήλωσε ότι η μελέτη αυτή θα είναι μια από τις πρώτες που θα αξιολογήσουν την αποτελεσματικότητα του αίματος του ομφάλιου λώρου σε ανθρώπινες ασθένειες στην Αυστραλία.

 «Αυτή θα είναι η πρώτη, πιστεύω, από μια σειρά από μελέτες που  ερευνούν τις εφαρμογές στον πραγματικό κόσμο αυτών που οι επιστήμονες παρακολουθούν στο εργαστήριο για πολλά χρόνια, δηλαδή ότι το ομφαλικό αίμα είναι μια μοναδική πηγή κυττάρων για ένα ολόκληρο φάσμα θεραπειών.»

 Τα βλαστοκύτταρα του ομφαλοπλακουντιακού αίματος έχουν προταθεί ως θεραπεία σε καταστάσεις όπως τον τραυματισμό του νωτιαίου μυελού, το διαβήτη, την ηπατική και καρδιακή νόσο.

Read more »

ΝΕΑ ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΗ ΑΥΤΟΛΟΓΗ ΧΡΗΣΗ ΒΛΑΣΤΟΚΥΤΤΑΡΩΝ ΤΟΥ ΟΜΦΑΛΙΟΥ ΛΩΡΟΥ ΣΕ ΒΡΕΦΟΣ 3 ΜΗΝΩΝ ΜΕ ΟΓΚΟ ΤΟΥ ΝΕΦΡΟΥ

Στις 29/3/2011 ανακοινώθηκε από την Jessica Ryen Doyle  στην εκπομπή Children’s Health των Fox news.com η επιτυχημένη θεραπεία  βρέφους 3 μηνών με κακοήθη όγκο του νεφρού, χρησιμοποιώντας τα δικά της βλαστοκύτταρα του ομφαλίου λώρου που οι γονείς της είχαν φυλάξει κατά τη γέννησή της.

Η Jamie Page και ο σύζυγός της Ben, συζητούσαν το θέμα της φύλαξης του ομφαλικού αίματος του νεογέννητου τόσο συχνά πριν τον τοκετό και τελικά αποφάσισαν ότι αν δεν προχωρούσαν,  μπορεί να ήταν η σημαντικότερη πράξη για την οποία θα μετάνιωναν.

« Οι ιατρικές εξελίξεις συμβαίνουν πολύ γρήγορα. Ποιος γνωρίζει αν όταν το παιδί αυτό θα είναι 10, 20 ετών θα το χρειαστεί,» είπε η  Page. «είναι μια σημαντική θεραπευτική παρακαταθήκη να έχει κανείς»

Αποδείχτηκε ότι οι Page, που κατοικούν στο Schaumburg, είχαν απόλυτο δίκαιο για την φύλαξη του ομφάλιου αίματος.

Η Page είχε μία φυσιολογική εγκυμοσύνη και η κόρη της, Harlow, γεννήθηκε φαινομενικά υγιής στις 19 Μαρτίου, το 2008. Μετά όμως από διάστημα δύο εβδομάδων, οι Pages παρατήρησαν ότι έκλεγε πολύ και φαινόταν να νιώθει άβολα- και χειροτέρευε.

«Μας είχαν πει πως πιθανότατα ήταν απλώς κολικός, να δοκιμάσουμε διαφορετικούς τρόπους να την βάζουμε να ξαπλώνει,» είπε η Page. « στην αρχή πίστευα πως είχαν δίκιο. Δοκιμάσαμε πολλούς τρόπους αλλά εκείνη έδειχνε να έχει κάποια ενόχληση στην κοιλιά… Δεν μπορούσα όμως να σκεφτώ κάτι»

Όταν η Harlow ήταν μόλις 3 μηνών, η κοιλιά της διογκώθηκε και σταμάτησε να ουρεί. Οι  Pages κατέληξαν στα επείγοντα, και οι εξετάσεις αποκάλυψαν τον χειρότερο εφιάλτη των γονιών: μία μάζα στο μέγεθος γκρέιπφρουτ μπλόκαρε τον νεφρό της  Harlow. Οι γιατροί αμέσως καθετηρίασαν τον νεφρό και έκαναν  βιοψία, η οποία στάλθηκε σε ανεξάρτητους παθολογοανατόμους σε όλη τη χώρα.

« Ήμασταν στο νοσοκομείο για πέντε ή έξι μέρες, περιμένοντας την ανάκτηση της νεφρικής λειτουργίας και μέσα σε δύο μέρες πήραμε  τέσσερα παθολογοανατομικά αποτελέσματα- όλα με διαφορετική διάγνωση, αλλά όλα με βάση τον καρκίνο. Όλα ανέφεραν διαφορετικούς τύπους καρκίνων, αλλά σε κάθε περίπτωση όχι κάτι το οποίο είχαν ξαναδεί.»

Δεν υπήρχαν απαντήσεις για τους Pages – οι γιατροί δεν ήξεραν πώς να θεραπεύσουν τον όγκο της Harlow, ή ποια ήταν η πρόγνωση. Μερικοί παιδο-ογκολόγοι στο Chicago αποφάσισαν ότι έμοιαζε με έναν σπάνιο όγκο του εγκεφάλου, και θα έπρεπε να ενεργήσουν παρομοίως – δηλαδή η χημειοθεραπεία φαινόταν το καλύτερο πρωτόκολλο.

«Ήμασταν τόσο φοβισμένοι,» είπε η Page. « Ο μπαμπάς μου έκανε χημειοθεραπεία για καρκίνο του πνεύμονα και τον έκανε πιο άρρωστο παρά τον βοήθησε, δεν θέλαμε να βασανιστεί. Θέλαμε απλά να νιώθει καλά.  Οι γιατροί επαναλάμβαναν συνεχώς ότι της είχαν απομείνει από μερικές εβδομάδες ως μερικούς μήνες, μόνο, ζωής.»

Τελικά ήταν η Harlow που αποφάσισε αντί οι γονείς. Το χαμόγελο της, παρά την σοβαρότητα της κατάστασής της, έκανε τους γονείς να σκεφτούν, πως θα μπορούσαν να δώσουν σε αυτό το μικρό κορίτσι την δυνατότητα να παλέψει?

Τότε ήταν που οι Pages ρώτησαν τους γιατρούς της για την μεταμόσχευση βλαστοκυττάρων. Αλλά οι γιατροί ξαφνιαστήκαν-λίγες οικογένειες έχουν φυλάξει τα βλαστοκύτταρα των παιδιών τους, είπαν, ενώ είναι δύσκολο να βρεθούν συμβατά.

Τότε ήταν που η τύχη άρχισε να χαμογελά στη Harlow Page.

Το μέλλον της ιατρικής

          Αφού προηγήθηκαν τρεις κύκλοι χημειοθεραπείας, οι γιατροί αποφάσισαν ότι ο όγκος είχε συρρικνωθεί αρκετά ώστε να επέμβουν και να τον αφαιρέσουν χειρουργικά, όταν όμως μπήκαν στην κοιλιακή χώρα  της  Harlow, ο όγκος είχε ελαττωθεί τόσο πολύ, που  φαινόταν να έχει εξαφανιστεί.

          «Διερεύνησαν την κοιλιακή χώρα σκεπτόμενοι ότι ίσως χρειαζόταν υστερεκτομή,» είπε η Page. «Ότι  είχε απομείνει στη θέση του όγκου ήταν ουλώδης ιστός. Κάλεσαν και άλλους χειρουργούς για να σιγουρευτούν ότι έψαχναν στο σωστό σημείο. Ήμασταν ενθουσιασμένοι.»

          Λόγω της επιθετικότητας του όγκου, η μεταμόσχευση βλαστοκυττάρων σε δύο χρόνους ήταν θεμιτή – ήταν η καλύτερη εναλλακτική λύση για την Harlow- για να εξασφαλιστεί ότι ο όγκος δεν θα ξαναεμφανιζόταν.

          Οι Pages συναντήθηκαν με την μεταμοσχευτική ομάδα του νοσοκομείου, μέλος της οποίας ήταν και ο γιατρός Alexis Baby.

          «Ως έχουν τα πράγματα σήμερα, υπάρχει μια καλή πρόγνωση,» είπε ο Baby σχετικά με τη Harlow. Καθώς θα περνά ο καιρός θα γίνονται μεγαλύτερα βήματα προς την βελτίωση της επιβίωσης των ασθενών, χωρίς τον κίνδυνο υποτροπών.»

          Οπότε μετά από πέντε μέρες ισχυρής χημειοθεραπείας και  μια μέρα ξεκούρασης  σε  απομονωμένο δωμάτιο,  την έβδομη έγινε η χορήγηση των δικών της βλαστοκυττάρων. Η Harlow είχε γίνει 9 μηνών.

Έμεινε 25 ήμερες στην απομόνωση για να μην έρθει σε επαφή με μικρόβια, έφυγε για το σπίτι για δύο βδομάδες και επέστρεψε στο νοσοκομείο για την δεύτερη χορήγηση.

Ήταν εξουθενωτικό για εκείνη αλλά έπαιρνε τα ίδια της τα κύτταρα,» είπε η Page. «Δεν χρειάζονταν ανοσοκατασταλτικά φάρμακα όπως άλλα παιδιά. Κάποιες οικογένειες ανησυχούσαν και για την απόρριψη του μοσχεύματος από τον οργανισμό των παιδιών τους, επειδή έπαιρναν από ξένο δότη.

Τα βλαστοκύτταρα από το ομφαλικό αίμα συλλέγονται κατά τον τοκετό από τον ομφάλιο λώρο– και το παιδί δεν νιώθει τίποτα, αντίθετα με την λήψη από τον μυελό τον οστών. Οι γονείς στέλνουν τα κύτταρα σε μία τράπεζα φύλαξης βλαστοκυττάρων της επιλογής τους, όπου τα κύτταρα μπορούν να φυλαχθούν επ’ αόριστον.

Αν αισθάνεστε ότι η ιδιωτική φύλαξη βλαστοκυττάρων είναι μία δυσβάστακτα ακριβή επιλογή για εσάς, ο Baby προτρέπει τους γονείς να δωρίσουν τα βλαστοκύτταρα του νεογέννητου παιδιού τους σε κάποια δημόσια τράπεζα, ώστε να διατεθεί σε κάποιον άλλο που μπορεί να το έχει ανάγκη.

«Διαφορετικά, είναι ένα ιατρικό απόβλητο, και απλώς θα πεταχτεί,» σημείωσε ο Baby. « Υπάρχει η δυνατότητα της δωρεάς, αλλά πολύς κόσμος δεν το γνωρίζει, και είναι κρίμα.»

Η επιστήμη έχει δείξει ότι τα βλαστικά κύτταρα είναι πιο έξυπνα από τα συνήθη κύτταρα: μόλις εγχυθούν στο σώμα, τα κύτταρα αυτά μεταναστεύουν στα τραυματισμένα σημεία και αμέσως ξεκινούν την επουλωτική διαδικασία.

Άλλα πλεονεκτήματα της χρήσης βλαστοκυττάρων  από το ίδιο το παιδί είναι οτι είναι απόλυτα συμβατά με το ίδιο και δεν υπάρχει ο φόβος της απόρριψης, είναι κύτταρα  πολύ μικρής ηλικίας και δεν έχουν εκτεθεί σε χημικούς ή περιβαλλοντικούς παράγοντες, αποθηκεύονται με ασφάλεια και συντηρούνται απεριόριστα είπε ο Baby.

Οι γιατροί ψάχνουν συνεχώς μεθόδους για να διευρύνουν τις θεραπευτικές χρήσεις των βλαστοκυττάρων. Σήμερα εκτός από τους κακοήθεις όγκους χρησιμοποιούνται  στη θεραπεία τραυματισμών του εγκεφάλου, στον διαβήτη τύπου Ι, αλλά και στην  καρδιολογία. Οι γιατροί πιστεύουν ότι το ομφαλικό αίμα μπορεί να είναι το μέλλον της ιατρικής.

Η Harlow πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο τον Φεβρουάριο του 2009 – σχεδόν ένα χρόνο μετά την γέννηση της. Οι γονείς της έπρεπε κυριολεκτικά να της μάθουν να καταπίνει και να τρώει από την αρχή γιατί για πολύ καιρό είχαν αποκλείσει την στερεά τροφή. Από τον Ιούνιο του 2009 σταμάτησε τη λήψη όλων των φαρμάκων και από τον Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου είχε φυσιολογικές δραστηριότητες.     

Η Harlow δεν έχει καμία μνήμη από την περίοδο που ήταν άρρωστη, και είναι ένα φυσιολογικό 3χρονο κοριτσάκι: της αρέσει να χορεύει, να τραγουδά, να παίζει αι να βλέπει την αγαπημένη της ταινία, «Τα 101 Σκυλιά της Δαλματίας.»

«Θέλω να ενθαρρύνω και άλλους γονείς να φυλάξουν το ομφαλικό αίμα του παιδιού τους,»  είπε η Page. « Το λέμε σε όλους τους συγγενείς και φίλους μας ότι είναι η φθηνότερη ασφάλεια ζωής που θα μπορέσουν ποτέ να αγοράσουν, είναι η καλύτερη ευκαιρία  για το παιδί σας».

Read more »

Stem cells make 'retina in a dish'

Mouse cells have been coaxed into forming a retina, the most complex tissue yet engineered.

A retina made in a laboratory in Japan could pave the way for treatments for human eye diseases, including some forms of blindness.
Created by coaxing mouse embryonic stem cells into a precise three-dimensional assembly, the 'retina in a dish' is by far and away the most complex biological tissue engineered yet, scientists say.
"There's nothing like it," says Robin Ali, a human molecular geneticist at the Institute of Ophthalmology in London who was not involved in the study. "When I received the manuscript, I was stunned, I really was. I never though I'd see the day where you have recapitulation of development in a dish."

If the technique, published today in Nature¹, can be adapted to human cells and proved safe for transplantation — which will take years — it could offer an unlimited well of tissue to replace damaged retinas. More immediately, the synthetic retinal tissue could help scientists in the study of eye disease and in identifying therapies.

The work may also guide the assembly of other organs and tissues, says Bruce Conklin, a stem-cell biologist at the Gladstone Institute of Cardiovascular Disease in San Francisco, who was not involved in the work. "I think it really reveals a larger discovery that's coming upon all of us: that these cells have instructions that allow them to self-organize."


Cocktail recipe

In hindsight, previous work had suggested that, given the right cues, stem cells could form eye tissue spontaneously, Ali says. A cocktail of genes is enough to induce frog embryos to form form eyes on other parts of their body², and human embryonic stem cells in a Petri dish can be coaxed into making the pigmented cells that support the retina, sheets of cells that resemble lenses and light-sensing retinal cells themselves³.

However, the eye structure created by Yoshiki Sasai at the RIKEN Center for Developmental Biology in Kobe and his team is much more complex.
The optic cup is brandy-snifter-shaped organ that has two distinct cell layers. The outer layer — that nearest to the brain — is made up of pigmented retinal cells that provide nutrients and support the retina. The inner layer is the retina itself, and contains several types of light-sensitive neuron, ganglion cells that conduct light information to the brain, and supporting glial cells.
To make this organ in a dish, Sasai's team grew mouse embryonic stem cells in a nutrient soup containing proteins that pushed stem cells to transform into retinal cells. The team also added a protein gel to support the cells. "It's a bandage to the tissue. Without that, cells tend to fall apart," Sasai says.
At first, the stem cells formed blobs of early retinal cells. Then, over the next week, the blobs grew and began to form a structure, seen early in eye development, called an optic vesicle. Just as it would in an embryo, the laboratory-made optic vesicle folded in on itself over the next two days to form an optic cup, with its characteristic brandy-snifter shape, double layer and the appropriate cells.
Even though the optic cups look and develop like the real thing, "there may be differences between the synthetic retina and what happens normally," Ali says.

Sasai's team has not yet tested whether the optic cups can sense light or transmit impulses to the mouse brain. "That's what we are now trying," he says. However, previous studies have suggested that embryonic retinas can be transplanted into adult rodents⁴, so Sasai is hopeful.

Sasai, Ali and others expect that human retinas, which develop similarly to those of mice, could eventually be created in the lab. "In terms of regenerative medicine, we have to go beyond mouse cells. We have to make human retinal tissue from human embryonic stem cells and investigation is under way," Sasai says.

The eyes have it

 Synthetic human retinas could provide a source of cells to treat conditions such as retinitis pigmentosa, in which the retina's light-sensing cells atrophy, eventually leading to blindness. In 2006, Ali's team found that retinal cells from newborn mice work when transplanted into older mice⁵. Synthetic retinas, he says, "provide a much more attractive, more practical source of cells".
David Gamm, a stem-cell biologist at the University of Wisconsin, Madison, says that transplanting entire layers of eye tissue, rather than individual retinal cells, could help people with widespread retinal damage. But, he adds, diseases such as late-stage glaucoma, in which the wiring between the retina and brain is damaged, will be much tougher to fix.
When and whether such therapies will make it to patients is impossible to predict. However, in the nearer term, synthetic retinas will be useful for unpicking the molecular defects behind eye diseases, and finding treatments for them, Sasai says. Retinas created from reprogrammed stem cells from patients with eye diseases could, for instance, be used to screen drugs or test gene therapies, Ali says.
Robert Lanza, chief scientific officer of the biotechnology company Advanced Cell Technology, based in Santa Monica, California, says the paper has implications far beyond treating and modelling eye diseases. The research shows that embryonic stem cells, given the right physical and chemical surroundings, can spontaneously transform into intricate tissues. "Stem cells are smart," Lanza says. "This is just the tip of the iceberg. Hopefully it's the beginning of an important new phase of stem-cell research."

 

Source: Nature,   http://www.nature.com/,  Ewen Callaway

• References

  1. Eiraku, M. et al. Nature 472, 51-56 (2011). | Article |
  2. Zuber, M. E., Gestri, G., Viczian, A. S., Barsacchi, G. & Harris, W. A. Development 130, 5155-5167 (2003). | Article | PubMed | ISI | ChemPort |
  3. Osakada, F. et al. Nature Biotechnol. 26, 215-224 (2008). | Article |
  4. Tansley, K. J. Exp. Biol. 22, 221-233 (1946). | PubMed | ISI | ChemPort |
  5. MacLaren, R. E. et al. Nature 444, 203-207 (2006). | Article | PubMed | ISI | ChemPort |

Read more »

Ανέπτυξαν βολβούς ματιού από βλαστοκύτταρα

Αναπτύχθηκαν οι πρώτοι βολβοί ματιών από βλαστοκύτταρα σε εργαστήριο.

Μία ομάδα Ιαπώνων επιστημόνων τοποθέτησε βλαστοκύτταρα από έμβρυα ποντικιών σε ένα δοχείο με χημικά, και δημιούργησαν βολβούς ματιών με αμφιβληστροειδή χιτώνα σε πρώιμο στάδιο.

Το επιστημονικό περιοδικό Nature, που δημοσίευσε την εν λόγω έρευνα, χαρακτήρισε τις κενές, σε σχήμα βολβού, δομές ως «εξαιρετικές».

Ο ερευνητής Δρ. Yoshiki Sasai δήλωσε πως τα αποτελέσματα δίνουν σημαντικές ελπίδες για τη θεραπεία διαταραχών που σχετίζονται με την όραση, όπως της μελαγχρωστικής αμφιβληστροειδοπάθειας

Πηγή: http://www.zougla.gr/

Read more »

Study Of Umbilical Cord Blood-Derived Stem Cells For Lupus Therapy

Human umbilical cord blood-derived mensenchymal stem cells (uMSCs) have been found to offer benefits for treating lupus nephritis (LN) when transplanted into mouse models of systemic lupus erythematosus (SLE). SLE is an autoimmune disease with "myriad immune system aberrations" characterized by diverse clinical conditions, including LN, a leading cause of morbidity and mortality for patients with SLE.

The beneficial results were reported in a study by Taiwanese researchers published in the current issue of Cell Transplantation (20:2), freely available on-line here.

According to corresponding author Dr. Oscar K. Lee of the National Yang-Ming University School of Medicine, MSCs have been shown to possess immune-modulatory capabilities and can alleviate immune responses by inhibiting inflammation as well as the function of mature and immature immune system T cells. Seeking to explore the therapeutic effects of uMSCs in treating LN, their study transplanted umbilical cord blood-derived stem cells into mice modeled with systemic immune diseases closely resembling SLE in humans.

"We found that uMSC transplantation markedly delayed the deterioration of renal function, reduced certain antibody levels, alleviated changes in renal pathology and the development of proteinuria - the presence of excess protein serum in the urine and a sign of renal damage," said Dr. Lee.

The positive difference in survival rate for mice treated at two months of age compared with mice treated at six months of age, led the researchers to conclude that early uMSC transplantation may be most efficacious. The researchers also deduced that their findings favored the use of allogenic (other-donated) rather than autologous (self-donated) MSCs for SLE treatment, which would make sense with an autoimmune disorder.

"The therapeutic effects demonstrated in this pre-clinical study support further exploration of the possibility of using uMSCs from mismatched donors in LN treatment," concluded Dr. Lee.

"The ability of uMSCs to reduce inflammation means that they are likely to be of use in the treatment of autoimmune disorders and this study supports that reasoning and, in this case, also advocates the use of non-self cells," said Dr. David Eve, associate editor of Cell Transplantation and an instructor at the University of South Florida Center of Excellence for Aging and Brain Repair.

Citation:
Chang, J-W.; Hung , S-P.; Wu, H-H.; Wu, W-M.; Yang, A-H.; Tsai, H-L.; Yang, L-Y.; Lee, O. K. Therapeutic Effects of Umbilical Cord Blood-Derived Mesenchymal Stem Cell Transplantation in Experimental Lupus Nephritis. Cell Transplant. 20(2):245-257; 2011.


Source: http://www.medicalnewstoday.com/, David Eve
Cell Transplantation Center of Excellence for Aging and Brain Repair

Read more »

Testing power of cord blood

Australian children with cerebral palsy will be offered a pioneering treatment using their own umbilical-cord blood to provide some of the world's first evidence about its effectiveness at repairing damaged brain tissue.
Researchers are seeking ethics approval for a trial at Melbourne's Monash Medical Centre that would offer the treatment to 20 children to determine whether it can cure or relieve the symptoms of cerebral palsy.
Professor Joanne Kurtzberg, of North Carolina's Duke University, has reinfused the cord blood of about 250 children with cerebral palsy over the past five years - but has published no scientific data on its effectiveness. While Professor Kurtzberg has established that the treatment is safe and feasible, Australian researchers want to assess the impact on the brains of children with cerebral palsy.

Advertisement: Story continues below

Brisbane parents Stephen and Gabrielle Archer travelled to the US at a cost of $40,000 to have the treatment for their son Zac, 5, who was left with cerebral palsy and epilepsy after suffering a stroke at four months.
Since having his cord blood reinfused four months ago, the Archers say movement on Zac's right side is improving and he is now having about 20 partial (or focal) seizures a day, compared with 100 previously.
The blood that remains in a baby's umbilical cord and placenta after birth is rich in stem cells, which are able to develop into other cells in the body. Southern Health's director of obstetrics, Professor Euan Wallace, said animal studies suggested that the stem cells in cord blood could repair or assist in the repair of brain injuries.
One theory is that stem cells in cord blood go to the damaged area and recruit cells within the brain to repair it, but the exact mechanism is unknown.
''If it doesn't work, then Australian families shouldn't be spending $40,000 going to the US. If it does work, then we need to know about it because, for the first time, we would have a treatment that actually reverses cerebral palsy. That would be astonishing,'' Professor Wallace said.
He said all the children in the trial - expected to start this year - would be offered the treatment. ''It's a slightly unusual trial design - all of the children will be offered the blood and a full neurological assessment, and then randomised to have the cord blood either straight away or in three months before being reassessed,'' Professor Wallace said.
''That way you are not withholding treatment from any child, but you have a small core of children where you can see whether the cells are working or not.''
Cord blood is used to treat blood disorders including leukaemia in donor recipients - and a public bank in Australia collects it for that purpose. Cord blood also shows promise in the emerging field of regenerative medicine to repair damaged or diseased tissues.
Children in the trial may have been able to reclaim their cord blood from the public bank, or a private bank that retains it for their exclusive use.
The medical director of private cord blood bank Cell Care, Associate Professor Mark Kirkland, said the trial would be one of the first to assess the efficacy of cord blood in human disease.
''For years researchers have been writing in the scientific literature about the therapeutic potential of cord blood … and people have started collecting it on that basis,'' he said.
''This is the first of what I think will be a large number of trials looking at applying in the real world what people have been observing in the laboratory for many years, which is that cord blood is a unique source of cells for a whole range of therapies.''
Cord blood stem cells have also been proposed as a treatment for conditions including spinal cord injury, diabetes, liver and heart disease.

Source: http://www.theage.com.au/

Read more »

Βλαστοκύτταρα και αντιγήρανση

Η γήρανση του σώματος γίνεται εμφανής στο πρόσωπο, στο σκελετό και στην αύξηση του βάρους. Κατά την ανάπτυξη του σώματος υπάρχει ένα θετικό ισοζύγιο στο μεταβολισμό, με αποτέλεσμα ένα μέρος της ενέργειας που παράγεται να χρησιμοποιείται για την ανάπτυξη και διατήρηση του σώματος.

Με την πάροδο της ηλικίας η δραστηριότητα των κυττάρων ελαττώνεται, με αποτέλεσμα λιγότερη ενέργεια να είναι διαθέσιμη για τη διατήρηση και ανάπλαση των ιστών. Τα σημεία της γήρανσης γίνονται εμφανή στο πρόσωπο, όπου οι ρυτίδες κυριαρχούν. Οι ρυτίδες είναι αποτέλεσμα της ελαττωμένης δραστηριότητας των ινοβλαστών, οι οποίοι δεν παράγουν σε επαρκείς ποσότητες το κολλαγόνο και την ελαστίνη. Το κολλαγόνο και η ελαστίνη αποτελούν τις σημαντικότερες πρωτεΐνες του δέρματος, ανακυκλώνονται με πολύ αργούς ρυθμούς, με αποτέλεσμα η φθορά τους να αντικαθίσταται αργά έως καθόλου και το δέρμα, μη βρίσκοντας έδαφος για να σταθεροποιηθεί, αναδιπλώνεται, με αποτέλεσμα τη δημιουργία των ρυτίδων. Τα κύτταρα που παράγουν τις πρωτεΐνες αυτές είναι οι ινοβλάστες, η επιβράδυνση της λειτουργίας των οποίων οδηγεί στην εμφάνιση της γήρανσης του δέρματος. Η μεταφορά και εμφύτευση νεαρών ινοβλαστών στην περιοχή της ρυτίδας θα οδηγήσει στη δραστηριοποίησή τους και στην παραγωγή των φυσιολογικών συστατικών του δέρματος. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι οι ινοβλάστες να είναι νεαροί και του ίδιου του ατόμου. Η εμφύτευση ξένων ινοβλαστών, ακόμα και ιστοσυμβατών, μακροπρόθεσμα οδηγεί σε χρόνια φλεγμονή, παραμόρφωση και τελικά απόρριψη. Η μέθοδος του πολλαπλασιασμού στο εργαστήριο και στη συνέχεια της εμφύτευσης δεν έδωσε τα αναμενόμενα αποτελέσματα, διότι ήδη με τον πολλαπλασιασμό τα κύτταρα μεγαλώνουν ηλικιακά και η αναπλαστική ικανότητά τους ελαττώνεται.
Τα τελευταία χρόνια η χρήση των βλαστοκυττάρων αντικατέστησε με επιτυχία τους ινοβλάστες και έτσι τα βλαστοκύτταρα εμφυτευόμενα στο πρόσωπο έχουν την ικανότητα της παραγωγής των στοιχείων του δέρματος, η απώλεια των οποίων οδηγεί στη γήρανση. Σήμερα η λήψη βλαστοκυττάρων για την αποκατάσταση της φθοράς του δέρματος γίνεται από τον λιπώδη ιστό. Ο λιπώδης ιστός αποτελεί την πλουσιότερη πηγή λήψης βλαστοκυττάρων μεσεγχυματικού τύπου, τα οποία παράγουν τις σημαντικότερες πρωτεΐνες του δέρματος. Η λήψη των βλαστοκυττάρων από τον λιπώδη ιστό γίνεται με λιποαναρρόφηση και η χρήση τους μπορεί να γίνει άμεσα ή να κρυοσυντηρηθούν και να χρησιμοποιηθούν στο μέλλον. Η χορήγησή τους γίνεται τοπικά στις ρυτίδες και για άμεσο αποτέλεσμα χορηγούνται συγχρόνως με μια ποσότητα λίπους ανάλογα με το βάθος της ρυτίδας που θέλουμε να γεμίσουμε. Ετσι το λίπος δίνει ένα άμεσο αποτέλεσμα γεμίζοντας τη ρυτίδα και τα βλαστοκύτταρα αρχίζουν την παραγωγή των φυσιολογικών συστατικών του δέρματος, τα οποία δίνουν ένα μόνιμο αποτέλεσμα. Το λίπος μετά από ορισμένο χρονικό διάστημα απορροφάται κι έτσι παραμένει η λειτουργική δραστηριότητα των βλαστοκυττάρων.
Τα μεσεγχυματικά κύτταρα σχηματίζουν το στηρικτικό σύστημα του σώματός μας, αλλά και το σκελετό όλων των οργάνων επάνω στον οποίο στηρίζεται το λειτουργικό μέρος τους. Τα οστά, οι μύες, οι χόνδροι, τα αγγεία και οι τένοντες δημιουργούνται από τα μεσεγχυματικά κύτταρα. Με την πάροδο της ηλικίας η ανανέωση αυτών των οργάνων επιβραδύνεται, με αποτέλεσμα την έκπτωση της λειτουργίας τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η εμφάνιση της οστεοπόρωσης, λόγω αδυναμίας των οστεοκυττάρων να παραγάγουν το σημαντικότερο συστατικό του σκελετού που είναι το κολλαγόνο. Ως αποτέλεσμα, τα ανόργανα άλατα που δίνουν τη σκληρότητα στα οστά μας δεν μπορούν να βρουν το φυσικό τους υπόστρωμα για να εναποτεθούν και γίνονται εύθραυστα.
Η χορήγηση μεσεγχυματικού τύπου βλαστοκυττάρων οδηγεί στον εμπλουτισμό των οργάνων με νεαρά κύτταρα, τα οποία έχουν πλήρη λειτουργική δραστηριότητα, προκαλώντας έτσι μια γενική ανανέωση των ιστών του σώματός μας.
Ολοι οι ιστοί διαθέτουν βλαστοκύτταρα στο υπόστρωμά τους, το απόθεμά τους όμως εξαντλείται με την πάροδο της ηλικίας. Στον ενήλικα τα βλαστοκύτταρα παραμένουν αποθηκευμένα σε συγκεκριμένες θέσεις, εν υπνώσει, και απαιτούνται ειδικές μέθοδοι συλλογής και διαχωρισμού. Ο λιπώδης ιστός διακρίνεται για τον μεγάλο αριθμό των βλαστοκυττάρων που περιέχει. Σε συνδυασμό και με την εύκολη λήψη τους αποτελεί σήμερα την πολυτιμότερη πηγή λήψης βλαστοκυττάρων. Πέρα όμως από την ανανέωση των οργάνων, τα βλαστοκύτταρα επιδρούν στο ανοσοποιητικό μας σύστημα, ασκώντας ρυθμιστική δράση και προστατεύοντάς το από υπερβολικές αντιδράσεις, οι οποίες οδηγούν στην εμφάνιση των αυτοάνοσων παθήσεων. Οι κακώσεις του σώματος, είτε είναι εμφανείς, εξωτερικές είτε εσωτερικές, προκαλούν μεγάλες καταστροφές στα όργανα. Η χορήγηση μεσεγχυματικών κυττάρων οδηγεί σε ταχύτερη αποκατάσταση της λειτουργίας τους. Η χρήση τους ως μεταφορέων φαρμάκων και η κατευθυνόμενη χορήγησή τους σε όργανα αποτελεί μια νέα αποτελεσματική μέθοδο θεραπείας.

Πηγή: http://www.enet.gr/

Read more »

Recovering from cancer thanks to cells from her umbilical cord

Alba Ramirez is the first person to undergo an autologous stem cells transplant from her own umbilical cord. The operation took place on July 12, 2009 in the Niño Jesús Hospital in Madrid. The girl from Cadiz, born in San Fernando, suffered a brain tumor,more specifically medulloblastoma, a grade 4 tumor, which was removed in surgery, but not in its entirety.
 Because of the stem cells transplant from her own umbilical cord, she has experienced appreciable improvements that make her parents feel more hopeful about the recovery of their daughter.
 Although the little girl was born healthy on February 9, 2007, her parents decided to freeze her umbilical cord to a private entity to preserve this way her stem cells.This decision was providential, because at 22 months old Alba suffered from a tumor and even if she had surgery ,her prognosis were not very good.
Luis Madero, head of the hospital Oncohematology Service, told El Pais that the illness of the little girl had a peculiarity. Being a solid tumor, was likely to be treated with stem cells transplant. If it was a leukemia,a cancer more common in children, this treatment option would have been more problematic, since this type of cancer usually has a genetic origin, so the tumor would already have been in the umbilical cord blood. Teresa Molina, the mother of the child, argues that from the moment they decided to freeze the umbilical cord of Alba, unknowingly they signed a “life insurance” for her.

Source: http://www.topbuzznews.net

Read more »

Βλαστοκύτταρα εναντίον υπερτροφίας καρδιάς!

Τα βλαστοκύτταρα μπορούν να αντιστρέψουν τη διόγκωση της καρδιάς που μερικές φορές συμβαίνει μετά από έμφραγμα! Αυτή τη νέα χρήση των βλαστοκυττάρων ανακάλυψαν ειδικοί του Ινστιτούτου για τα Βλαστικά Κύτταρα στην Ιατρική Σχολή Μίλερ του Πανεπιστήμιου του Μαϊάμι. Η νέα προσέγγιση έχει ήδη δοκιμαστεί με επιτυχία σε οκτώ ασθενείς και αφορά λήψη των βλαστικών κυττάρων από τον μυελό των οστών και στη συνέχεια την έγχυσή τους στο κατεστραμμένο τμήμα της καρδιάς του. Τα αποτελέσματα που δημοσιεύονται στο «Circulation Research» δείχνουν σημαντική βελτίωση στην καρδιακή λειτουργία μέσα σε τρεις μήνες. Δείχνουν επίσης μείωση κατά 18% του ουλώδους ιστού και συρρίκνωση κατά 15%-20% του μεγέθους του καρδιακού μυός μέσα σε ένα έτος από τη θεραπεία.
Συγκεκριμένα οι ερευνητές επικεντρώθηκαν σε οκτώ άνδρες με μέση ηλικία τα 57 έτη, οι οποίοι είχαν υποστεί έμφραγμα έως και 11 χρόνια πριν. Αφαίρεσαν κύτταρα του μυελού των οστών από το ισχίο των ασθενών και τα καλλιέργησαν στο εργαστήριο.  Η έγχυση των κυττάρων στην καρδιά έγινε με χρήση ενός ειδικού καθετήρα ο οποίος επέτρεψε να εισαχθούν τα κύτταρα στο ακριβές σημείο του οργάνου που παρουσίαζε βλάβη. Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν δύο τύπους βλαστικών κυττάρων – μονοπύρηνα κύτταρα και μεσεγχυματικά κύτταρα. Παρότι δεν ήταν σαφές εάν ένας από τους δύο τύπους βλαστικών κυττάρων ήταν πιο αποτελεσματικός στη βελτίωση της καρδιακής λειτουργίας σε σύγκριση με τον άλλον, η συνολική προσέγγιση έδωσε εντυπωσιακά αποτελέσματα χωρίς μάλιστα να εμφανιστούν σοβαρές παρενέργειες. Σύμφωνα με τους ειδικούς η θεραπεία εκτιμάται ότι θα κοστίζει 10.000-15.000 δολάρια (περίπου 7.000-10.000 ευρώ), συμπεριλαμβανομένων των νοσηλίων.
Το γεγονός ότι μόνο οκτώ ασθενείς έχουν μέχρι στιγμής συμμετάσχει στη δοκιμή της θεραπείας μαρτυρεί ότι απαιτείται υπομονή μέχρις ότου διεξαχθούν μεγαλύτερου εύρους δοκιμές, σημειώνουν οι επιστήμονες. Ωστόσο, ο καθηγητής Ιατρικής Τζόσουα Χέιρ που ήταν εκ των επικεφαλής της μελέτης, τονίζει ότι σε κάθε περίπτωση «τα νέα αποτελέσματα είναι ενθαρρυντικά. Η θεραπεία αναπτύσσεται την τελευταία δεκαετία και τώρα καταφέραμε να κάνουμε ένα μεγάλο βήμα προόδου». Σύμφωνα με τον καθηγητή εάν και οι επόμενες δοκιμές στεφθούν με επιτυχία ίσως η προσέγγιση αρχίσει να εφαρμόζεται ευρέως μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια.
Σημειώνεται ότι η υπερτροφία της καρδιάς μπορεί να είναι το αποτέλεσμα διαφορετικών προβλημάτων όπως το έμφραγμα του μυοκαρδίου, η συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια και η μυοκαρδιοπάθεια. Στη διόγκωση της καρδιάς συντελούν επίσης οι παθήσεις των καρδιακών βαλβίδων και η υψηλή αρτηριακή πίεση με δεδομένο ότι προκαλούν σκλήρυνση του καρδιακού μυός.

Πηγή: HealthyLiving.gr

Read more »