Η οστεοαρθρίτιδα αποτελεί χρόνιο και επώδυνο πρόβλημα των ασθενών, οι οποίοι υποβάλλονται σε μακροχρόνιες θεραπείες των συμπτωμάτων της νόσου και όχι των πραγματικών αιτίων που την προκαλούν. Η ασθένεια προσβάλει εξ ίσου και τα δύο φύλα σε μικρότερες ηλικίες, αλλά γίνεται νόσος των γυναικών σε μεγαλύτερες ηλικίες. Η κλασική αντιμετώπιση της ασθένειας, που παραμένει η ίδια τα τελευταία 30 χρόνια, εκτός από το αίσθημα εξάρτησης από τα παυσίπονα για την αντιμετώπιση του χρόνιου πόνου, επιβαρύνει την οικονομική κατάσταση των ασθενών και των υπηρεσιών υγείας, διότι ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού καθίσταται ανίκανο προς εργασία. Η χειρουργική αντιμετώπιση της οστεοαρθρίτιδας έχει σοβαρές επιπτώσεις στην μετεγχειρητική υγεία των ασθενών, με σημαντικότερες τις διαταραχές της πήξης του αίματος και των εξ αυτών κινδύνων. Η οστεοαρθρίτιδα προσβάλει όλες τις αρθρώσεις, η άρθρωση του γόνατος και του ισχίου συνοδεύονται από έντονες κινητικές διαταραχές.
14.000 Καναδοί ανά έτος υποβάλλονται σε ολική αρθροπλαστική του ισχίου και 21.000 του γόνατος, με τάση συνεχούς ανόδου των ασθενών που καταφεύγουν σε αυτές τις επεμβάσεις. Ομάδα ορθοπεδικών του δικτύου Νοσοκομείων του Τορόντο με επικεφαλής το Nizar Mahomed ανακοίνωσαν ότι οι κλασικές μέθοδοι αντιμετώπισης της οστεοαρθρίτιδας σύντομα θα αντικατασταθούν από πιο ευέλικτες και λιγότερο επεμβατικές, οι οποίες θα υποκαταστήσουν τελείως τις κλασικές ή θα τις αναβάλλουν σε μελλοντικό χρόνο ανάλογο με την εξέλιξη.
Οι τεχνητές αρθρώσεις δεν αποκαθιστούν στο βέλτιστο την υγεία των ασθενών και δεν εξασφαλίζουν την απόλυτη λειτουργικότητα της άρθρωσης. Έχοντας αυτά υπόψη τους οι επιστήμονες της ιατρικής ομάδας του Τορόντο προτείνουν μη επεμβατικές λύσεις, αξιοποιώντας τις φυσικές δυνάμεις του οργανισμού. Η δημιουργία χόνδρου και οστού στο εργαστήριο είναι η μελλοντική τελική λύση, αλλά πριν από αυτή βρίσκονται τα βλαστοκύτταρα. Η δημιουργία οστού ή χόνδρου στο εργαστήριο και η χρήση τους για την αποκατάσταση του εκφυλισμένου χόνδρου ή του οστικού ελλείμματος προβλέπεται σε βάθος δεκαετίας και χρειάζεται συνεργασία πολλών επιστημονικών ομάδων για την ολοκλήρωση του όλου εγχειρήματος.
Τα βλαστοκύτταρα που προέρχονται από τον ίδιο τον ασθενή (αυτόλογα) χρησιμοποιούνται τα τελευταία χρόνια στη θεραπεία της καρδιακής ανεπάρκειας, της ΧΑΠ και αυτοάνοσων νοσημάτων.
Τα μεσεγχυματικά βλαστοκύτταρα είναι γνωστό ότι μετατρέπονται σε κύτταρα του χόνδρου και του οστού και επί πλέον έχουν αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες. Λαμβάνονται εύκολα, ανώδυνα, με ασφάλεια και χωρίς επιπλοκές και ήδη είναι σε χρήση τα τελευταία χρόνια. Λαμβάνονται από το λιπώδη ιστό με τη διαδικασία της λιποαναρρόφησης και χορηγούνται κατ ευθείαν στην επώδυνη άρθρωση ή καταψύχονται και χορηγούνται μελλοντικά. Η ενδοαρθρική έγχυση συνοδεύεται από άμεση υποχώρηση των τοπικών συμπτωμάτων της αρθρίτιδας και η επανάληψη στο μέλλον κάνει το αποτέλεσμα μόνιμο. Τα μεσεγχυματικά βλαστοκύτταρα επίσης μπορούν στο εργαστήριο να στραφούν προς χονδροκύτταρα και να τοποθετηθούν ακριβώς στο σημείο του χόνδρου που πάσχει. Η δεύτερη μέθοδος αποτελεί το προστάδιο της δημιουργίας χόνδρου στο εργαστήριο.
Μια άλλη μέθοδος που χρησιμοποιείται σε νεαρούς ασθενείς με τραυματική αρθρίτιδα του χόνδρου είναι η καλλιέργεια χονδροκυττάρων, τα οποία λαμβάνονται από το υγιές μέρος του χόνδρου. Τα χονδροκύτταρα στη συνέχει απομονώνονται από το υλικό βιοψίας του χόνδρου, καλλιεργούνται, συνδέονται σε ειδικά υποστρώματα για να σταθεροποιηθούν και στη συνέχεια αρθροσκοπικά τοποθετούνται στην περιοχή του χόνδρου που υπάρχει το έλλειμμα λόγω του τραυματισμού.
Κ ΚΟΥΖΗ-ΚΟΛΙΑΚΟΥ
ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ ΙΑΤΡΙΚΗΣ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου