Νέα σελίδα στην θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας, που πλήττει εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους σε ολόκληρο τον κόσμο, ανοίγει η χρήση «ενήλικων» βλαστικών κυττάρων.
Κι αυτό γιατί, τα πρώτα αποτελέσματα από την εφαρμογή της τους, είναι ιδιαιτέρως ενθαρρυντικά και δικαιολογημένα οι επιστήμονες τα αποκαλούν ως την «πενικιλίνη» του 21ου αιώνα».
Μάλιστα ιατρικές μελέτες, με αποτελέσματα από τη χρήση «ενήλικων» βλαστικών κυττάρων, παρουσιάστηκαν στο 2ο Διεθνές Συνέδριο Αναγεννητικής Ιατρικής, το οποίο πραγματοποιήθηκε υπό την αιγίδα του Πάπα της Ρώμης στο Βατικανό (11-13 Απριλίου 2013).
«Τα βασικά πλεονεκτήματα από την θεραπεία με ενήλικα βλαστικά κύτταρα είναι η ελάττωση του πόνου, η μείωση της χρήσης αντιφλεγμονωδών φαρμάκων και κορτιζόνης, η αύξηση της κινητικότητας και λειτουργικότητας της πάσχουσας άρθρωσης και η αναγέννησή της με φυσικό τρόπο» τονίζει ο Δρ Σταύρος Αλευρογιάννης, επιστημονικός Διευθυντής της OrthoCell, ο οποίος συμμετείχε στο συνέδριο και εφαρμόζει την θεραπεία τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα.
Σύμφωνα με όσα ανέφερε ο Δρ Αλευρογιάννης, η μεγάλη αποτελεσματικότητα της μεθόδου, έγκειται στο γεγονός ότι δεν υπάρχουν επιπλοκές, η μέθοδος είναι αναίμακτη, ο ασθενής κινητοποιείται άμεσα, ελαχιστοποιείται η απαιτούμενη νοσηλεία και η θεραπεία μπορεί να επαναληφθεί, μέχρι να επιτευχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Στις περισσότερες των περιπτώσεων και με αυστηρή επιλογή των ασθενών, το αποτέλεσμα είναι εκπληκτικό και ο ασθενής καθυστερεί ή/και αποφεύγει την ολική αρθροπλαστική της πάσχουσας άρθρωσης, με ότι αυτή συνεπάγεται.
ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΝΕΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Σύμφωνα με τους επιστήμονες που εφαρμόζουν την θεραπεία, τα ενήλικα βλαστικά κύτταρα, λαμβάνονται από τον ίδιο τον ασθενή. Στη συνέχεια ενεργοποιούνται και πολλαπλασιάζονται σε πιστοποιημένο εργαστήριο. Συγκεκριμένη ποσότητα αποθηκεύεται για μελλοντική χρήση και η θεραπευτικά αναγκαία ποσότητα κατά περίπτωση, επανατοποθετείται στον ασθενή, ως απλή ιατρική πράξη. Δεν υπάρχουν ηθικοί ή θρησκευτικοί φραγμοί, δεν υπάρχουν κίνδυνοι μετάδοσης νοσημάτων και δεν υπάρχει περίπτωση απόρριψής τους.
«Είναι κύτταρα του δικού μας οργανισμού. Είναι κομμάτι του σώματός μας, το «οργανικό μας φάρμακο», δεν είναι εμπορικό προϊόν ή χημικό σκεύασμα» τονίζει χαρακτηριστικά ο Δρ Αλευρογιάννης και συμπληρώνει, «ακόμη και η ενεργοποίησή τους στο εργαστήριο, πραγματοποιείται με τη χρήση αυξητικών, από το αίμα του ασθενούς, βιολογικών παραγόντων χωρίς πρόσμιξη χημικών ουσιών ή άλλων φαρμάκων».
Τα κύτταρα, μετά την ενεργοποίηση και τον πολλαπλασιασμό τους στο εργαστήριο, εγχέονται στην πάσχουσα περιοχή της άρθρωσης, με τοπική αναισθησία, σε αποστειρωμένο περιβάλλον χειρουργείου, με χρήση ειδικής βελόνας, υπό υπερηχογραφικό ή ακτινοσκοπικό έλεγχο.
Επίσης μπορούν να τοποθετηθούν αρθροσκοπικά στο σημείο της βλάβης, μετά από αρθροσκοπικό καθαρισμό με τη μορφή βλαστοσφαιριδίων ή με βιολογική κόλλα, που κατασκευάζεται και αυτή από το αίμα του ασθενούς, ανάλογα με το μέγεθος της βλάβης και την εμπειρία του χειρουργού.
Τα βλαστοκύτταρα είναι αμιγής κυτταρική θεραπεία, σαφώς ανώτερη και αποτελεσματικότερη από τη χρήση αυξητικών παραγόντων (PRP) που είναι απλή ενίσχυση της επουλωτικής ικανότητας του οργανισμού μας.
ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ Η ΜΑΣΤΙΓΑ ΤΗΣ ΤΡΙΤΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ
Η αρθρίτιδα είναι από τα πιο συχνά μυοσκελετικά προβλήματα που ταλαιπωρούν εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους της τρίτης ηλικίας και αποτελεί την πιο συχνή πάθηση σε ποσοστό πάνω από 50%. Σύμφωνα με την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας προσβάλλει περίπου το 9,6% των ανδρών και το 18% των γυναικών ηλικίας πάνω από 60 χρόνων.
Η θεραπεία της αρθρίτιδας μέχρι σήμερα, είναι συνυφασμένη με τη λήψη αναλγητικών, κορτιζόνης, ενδαρθρικών ενέσεων υαλουρονικού, εγχύσεων κολλαγόνου, σωματικής άσκησης, εξαντλητικής δίαιτας και, φυσικά, επίπονων χειρουργείων.
Μέχρι πρόσφατα, η μόνη λύση στις πιο προχωρημένες μορφές αρθρίτιδας ήταν η χειρουργική αντιμετώπιση, με κυριότερη την αρθροπλαστική. Η αντικατάσταση με τεχνητή άρθρωση, όμως, είναι μία μέθοδος, η οποία απαιτεί μεγάλο χειρουργικό τραύμα ,απώλεια αίματος, παρατεταμένη νοσηλεία και μακρόχρονο πρωτόκολλο αποκατάστασης και φυσιοθεραπείας. Το χειρουργείο συχνά κρύβει επιπλοκές και το κυριότερο, δεν διαρκεί εφ όρου ζωής. Η χρήση εξωτερικής βοήθειας είναι απαραίτητη επί μακρόν, ενώ αρκετοί από τους ασθενείς και το οικογενειακό τους περιβάλλον, υφίστανται ταλαιπωρία.
Το κόστος των επεμβάσεων για αρθροπλαστικές υπολογίζεται στα 18 δις. δολάρια για το 2012, ενώ αναμένεται να ξεπεράσει τα 25 δις δολάρια σε παγκόσμια κλίμακα το 2016